MACIEJ PĘCAK. „WIANO”. LANDSZAFT. RELIKWIE I INNE

Muzeum Historyczne w Sanoku

24 maja – 25 czerwca 2019
Finisaż – 25 czerwca 2019

Obecna wystawa prac Macieja Pęcaka nosi tytuł „Wiano”. Landszaft. Relikwie i Inne. Kompozycje powstałe w latach 2008-2017 pochodzą z prywatnej kolekcji Igi Pencak i są wianem – symbolicznym darem ojca dla córki.

Maciej Pęcak tworzy prace rzeźbiarskie od lat, wiernie oddając w nich swoje zafascynowanie naturą, ziemią, figurą ludzką. Komponuje je z ulubionych przez siebie struktur przynależnych matce naturze – głównie z drewna, barwiąc je i nierzadko łącząc z metalem czy płótnem. Aranżuje przemyślany projekt, osadzając go w drewnianym podłożu z przedstawieniem, które tworzy w myśl ukochania natury. Za pomocą symboli i znaków kreuje swoje tęsknoty za pejzażem górskim, ziemią, krajobrazem – tym wszystkim, co wzrasta i budzi się do życia..

W refleksji, jaką zanotował w swoim dzienniku pokładowym: Sztuka jawi się jako powidoki przeszłości i nic więcej, wyraźnie zaznacza, że to, co zawsze odkrywa i „maluje” w swoich pracach znajduje odbicie w przeszłości – w dzieciństwie, młodości. Artysta pochodzi z Sanoka, wielokulturowego, górskiego i zielonego miasta. Sercem tkwi w malarskim i tajemniczym klimacie małomiasteczkowego, sanockiego snu, do którego tęskni i któremu jest zawsze wierny. Z tego miasta czerpie inspiracje, by budować kolejne, nowe realizacje.

Prezentowane prace nie są kompozycjami stricte rzeźbiarskimi (takie pokazywaliśmy w salach Zamku w 2008 roku). Autor pokazuje cykl płaskorzeźb umiejętnie opracowanych malarsko. To reliefy malowane, ukształtowane w geometryczne barwne kształty, rytmiczne i pełne metafory. Zróżnicowane. Jedne poruszają myślą o oddźwięku sakralnym, jak w pracach: Salwatorskie Tridum i Zaduszki. Inne, proste, nieskomplikowane, odnoszą się do walorów natury, z osobistą refleksją poszanowania ziemi – jej plonów, darów i odradzania – w reliefach: Utracony pejzaż, Czas kwitnienia jabłoni z cyklu Zakochany ogród czy Pejzaż Polski. W kolejnych czuć osobistą refleksję malarza nad przemijającym czasem życia – naiwną, czasem burzliwą, a czasem mentalną egzystencją. Piękna, niezwykle lekka w formie kompozycja z serii Moje zakręty pt. Śliska nawierzchnia dzięki wirtualnej formie, subtelnym zestawieniom szarości z bielą porusza obrazowością i dobrym smakiem.

Są też prace emanujące nieco kokieterią – zmysłowe, sensualne, które za pomocą prostych form i znaków przypominają, jak ważne dla autora są: miłość, bliskość i namiętność. Znajdziemy je w kompozycjach Nocne pożądanie i Kapliczka miłości.

Maciej Pęcak to ciągły „podróżnik” szukający idealnej formy, drążący w kształtach, strukturze, rysunku i plamie barwnej. To dobrze, bo taki właśnie powinien być twórca – kreatywny, otwarty i wrażliwy. Malarz i rzeźbiarz w jednym z wrodzoną sobie wyobraźnią i wyczuciem estetyki sprawia, że w jego pracach jest wiele wątków, symboli i fantazji. Można je smakować, odkrywać na nowo i z chęcią oglądać.

Katarzyna Winnicka

Maciej Pęcak, sanoczanin; artysta – rzeźbiarz, malarz. Urodził się 7 lutego 1964 w Rymanowie. W roku 1979 rozpoczął naukę w Liceum Sztuk Plastycznych w Miejscu Piastowym. Po jego zakończeniu kontynuował zainteresowanie sztukami pięknymi na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studia na Wydziale Rzeźby ukończył w roku w 1991, w pracowni Antoniego Hajdeckiego. Tworzy głównie rzeźby, reliefy, instalacje, w których wykorzystuje naturalne materiały, jak: drewno, kamień, brąz i metal. Jest autorem rzeźb pomnikowych i sakralnych. Bliskie jego twórczości są również rysunki, malarstwo i rzemiosło artystyczne. Główne motywy przewijające się w pracach Macieja Pęcaka to natura i człowiek.. wszystko, co wzrasta i budzi się do życia: istota ludzka, ziemia, pejzaż, miasto.. Od połowy lat 80., mieszka i tworzy w Krakowie.