Grafiką komputerową artysta zainteresował się końcem lat 90., co stanowiło swego rodzaju powrót do twórczości fotograficznej. Pierwsze realizacje uzyskane przy współpracy z komputerem w pewien sposób nawiązują do fotomontaży z lat 50. Po kilkudziesięciu latach Beksiński ponownie tworzy kompozycje – collages fotograficzne, korzystając z własnych oraz cudzych zdjęć – tym razem wprowadzanych w komputer przy pomocy skanera, następnie kompilowanych i przetwarzanych. Powstałe w ten sposób wizje zbliżone są do realizacji malarskich okresu fantastycznego, w których dominuje nierealna, metafizyczna przestrzeń budowana przy pomocy realistycznego światłocienia.

Drugim, obok pejzażu, motywem przewodnim prac komputerowych jest dalece przetworzona postać ludzka lub sama głowa. Dalece posunięta komputerowa modyfikacja najczęściej uniemożliwia zidentyfikowanie utrwalonego na wyjściowym zdjęciu modela. Najlepszym uzasadnieniem wyboru kreacji artystycznej, jakim jest grafika komputerowa, są słowa samego artysty wypowiedziane w 1998 r.: Jest w tej pracy pewne odświeżenie umysłu, spojrzenie z zupełnie innej strony niż przy malowaniu. Bawiąc się tymi programami, mogę stworzyć sztuczną rzeczywistość pod dowolnym kątem i w cudzysłowie "sfotografować" ją, co będzie ostatecznym efektem kreacji. Po pewnym czasie i ten sposób tworzenia kompozycji przestał mu wystarczać. Wciąż niezaspokojona potrzeba poszukiwania ciągle nowych rozwiązań plastycznych oraz sposobów ich realizowania skłoniła artystę do wprowadzenia do swych komputerowych eksperymentów klasycznego rysunku, stanowiącego punkt wyjścia późniejszych modyfikacji komputerowych. Uzyskana w ten sposób kompozycja jest tak mocno przetworzona, że w całości wywołuje wrażenie rysunku odręcznego. W rysunkach modyfikowanych komputerowo, gdzie główne motywy tematyczne pozostają bez zmian, przeważają czarno-białe realizacje. Beksiński znudzony eksperymentami komputerowymi, ich ograniczeniami, po kilku latach powraca do wcześniejszego środka wypowiedzi artystycznej, jakim było malarstwo.

Dorota Szomko-Osękowska